අපේ උන්ගේ සෙමිනා යාම හා කොට්ටාවේ අඹ කාරයා

    

       කොහොමද ඉතින් කට්ටියට හොදින්නේ .... මන් අද කියන්න යනදේ කියෙව්වාම හිතෙයි ද දන්නේ නෑ ... මට කියන්න වෙන දෙයක් තිබ්බේ නැද්ද කියලා ඒ වුනාට මේදේ නොකියත් බෑ ...

                මේක සිද්ද වුනේ 11 වසරේ අන්තිම දවස්වල . ඒ කියන්නේ සාපෙ අත ලග ... ඒ කාලේදී ඉතින් වැඩිපුර සෙමිනා වලට ගියානේ. ඒ දවස් වල අපි දන්න කියන සර් කෙනෙක්ගේ සෙමිනා එකකුත් නුගේගොඩ තිබ්බා. ඉතින් ටියුෂන් ක්ලාස් එකේ කස්ටියත් එක්ක සෙට් වෙලා මාත් මේ සෙමිනා යන්න තීරණය  කරා. කොහොම හරි කට්ටිය 30ක් විතර ගමනට යන්න සෙට් වුනා ,, දන්නවනේ ඉතින් කට්ටිය සෙට් වුනාම ,,, එකාට එකා  2වෙනි   වෙන්නැතුව  කෑ ගහනවා කොහොම හරි ඉතින් ඇවිත් අතුරුගිරියෙන් බස් එකට නැගලා කට්ටිය පිටි පස්සේ සීට් එක අක්ක්‍රමනය කරගෙන ඉද ගත්තා බස් එක යන්න පටන් විනාඩි 15ක් යන්න කලින් බස් එකේ බාගයක්ම යටත් කර ගත්තා .... හරියට ගෙදරින් ගෙනාපු බස් එකක් වගේ කෑ ගහනවා , විහිලු කරනවා ,, එකම කාල ගෝට්ටියක් වෙලා ,, ඉතින් උදේම වැඩට යන අක්කලත් මේවා බල බල හිනා වෙන කොට අපේ උනුත් ඔටෝ චු..න් වෙනවා ,,,,

                        අතුරුගිරියෙන් පටන් ගත්ත මුන්ගේ වාචාල කට වල් පොඩ්ඩක් හරි වහුනේ නුගේගොඩින් බැස්සාම,, වැස්සක් වැහැලා පෑව්වා වගේ ... විනාඩි 5ක් යන්න හම්බ වුනේ නෑ මෙන්න සෙමිනා එකට යන තව  ගැටිස්සියෝ සෙට් එකක් හම්බ වුණා ... ඔන්න ඉතින් ආයෙත් පටන් ගත්තා ,,, සක්කිලි පඩි ගත්තා වගේ කෑ ගහනවා .... සෙමිනා එකට ඇතුල් වුනාම තමයි කට්ටියගේ කටවල් වැහුනේ,,,

                පැය 2ක්  විතර තිබුණු සෙමිනා එක ඉවර වෙලා ආයේ යන්න හදද්දී ආපු කට්ටියගෙන් බාගයක්ම නෑ.... උන් ප්රයිවට් ගමන් ගිහින්.. අපිට කවුද ඉතින් එහෙම ගමන් යන්න ඉන්නේ කියලා හිතාගෙන අනිත් උන් එක්ක ආයේ එන්න බස් එකට නැග්ගා.

                                                අපේ  උන සෙමිනා යන්නේ මුන් වගේ

              අප්පා,,, මුන් ටික අරුන්ගේ අඩු පාඩුත්  පිරෙන්නම පිස්සු කෙලිනවා ... කොහොම හරි බස් එකකත් කොට කොට කොට්ටාවට ආවා ,,, එතකොටම බස් එකට අඹ කාරයෙකුත් නැග්ගා ,,, කට්ටියම මිනිහගෙන් අඹ ගත්තා ,,, එවෙල්ලේ  අඹ කන්න මට උවමනාවක් තිබ්බේ නැතත් ,,, අපේ උන්ගේ බලකිරීම හින්දම මමත් රුපියල්  100 කොලයක් දික් කරේ අඹ පැකට් එකක් ගන්න කියලා හිතා ගෙන, මිනිහත් සල්ලි අරගෙන අඹ  පැකට් එකක් දීලා කිව්වා
                  "මල්ලි මාරු සල්ලි නෑ මං ටක් ගලා බැහැලා ගිහින් මාරු කරන් එන්නම්"
                                                                                    මමත් ගත් කටටම හා කිව්වේ කොට්ටාවේ බස් එක නැවත්තුවම ආයේ ලේසියෙන් බස් එක ඉක්මනට යන්නේ නැති නිසා .. මොකද සාමාන්‍යයෙන් ඔතන බස් එක නැවත්තුවම විනාඩි 15ක් විතර එතන ඉන්න හින්දයි ,,   මෙන්න කවදාවත් නැතුව බස් එක අද්දුවා ,, අබ කාරයත් නෑ  , ඉතුරු සල්ලිත් නෑ මං නිකමට බස් එකෙ ජනේලෙන් එහා පැත්ත බලන කොට ඈත කඩේක අබ කාරයා ඉන්නවා ,,, 

                                  මොනවා කරන්නද අබ කෑවොත් ඔහොම්මමයි .... අතුරුගිරියට  එනකන්ම අපේ උන් කිව්වේ අබ කාරයා ඕන කමින් තමයි ආවේ නැත්තේ කියලා  ,,, මොනවා කරන්නද හිත හදාගෙන ගෙදර ආවා..
                         කොහොම  හරි ඉතින් සාපෙත් ලිව්වා ,, ඊට පස්සේ නිවාඩු  කාලේදී 12 වසරේ අමතර පන්ති පටන්  ගත්තා නුගේගොඩ ,, දවසක් මං නුගේගොඩ  ඉදන් පන්ති  ඉවර වෙලා ගෙදර එනකොට කොට්ටාවෙදී  මෙන්න  නැගපි අර අබ කාරයා ,,,, මෑන්ව දැක්ක  ගමන් මට මතක් වුනේ මගේ රුපියල් 100 ඒ  වුනාට දැන් ඉල්ලන්නත් බෑ මොකද ඕක සිද්ද වෙලා මාස ගානක් ගෙවිලානේ ,, අනික ඉල්ලද්දී මිනිහා මතක නෑ කිව්වොත් මට බස් එකේ නොන්ඩි වෙන්න, වෙන නිසා, රුපියල් 100 අමතක කරලා වීදුරුවෙන් එහා පැත්තේ යන ගැටිස්සියෝ දිහා බල බල හිටියා ,,,

        දැන් කට්ටිය හිතනවා ඇති මේකා රුපියල් 100 කට මෙච්චර ලොබද කියලා ...... හික්ස් .. අද කාලේ  ඉතින් වැඩක් නැති වුනාට ඒ කලේ වටිනවනේ ඒ කලේ කියන්නේ දැන් අවුරුදු 2කට  විතර කලින් ,,,හොදේ ... අද කාලෙනම් 100න්  පාන්  කන්නත් බැනේ  ,,, හරි හරි කතාවේ අනිත් කෑල්ලට යමු

    ඔන්න ඉතින් මං ඔහොම ඉන්න කොට ,, මෙන්න  එක පාරට පිටිපස්සෙන් ඇවිත් කව්ද මන්ද තට්ටුවක් දැම්මා ,,, ආ ... ආ .. මේ අබ කාරයනේ මෙන්න  මිනිහා මට එදා රුපියල් 100 ඉතුරු දුන්නා මටනම් හිත ගන්න බැරි වුණා   මොකද අද කලේ බස්  එකකට නැගලා ටිකට් ගත්තම, ඉතුරු  සල්ලි පස්සේ දෙන්නම් කියලා ඊට පස්සේ බහිද්දී මතක නෑ කියන කොන්දොස්තරලා වගේ කට්ටිය අතරේ මාස ගානකට කලින් සිද්ද වෙච්ච ගනුදෙනුවක් මතකයි කිව්වාම.....

    "මං හිතුවේ අයියට මේක දැන් අමතක වෙලත් ඇති කියලා"
                  
          කට කොනින් හින වෙන ගමන් මිනිහා මට කිව්වා ,,,,
"මල්ලි සල්ලි වලට වඩා මනුස්ස කම වටිනවනේ ,,,,, මං එදා සල්ලි මාරු කරන් එද්දී බස් එක ගිහින්"

                     එහෙම කියාගෙන මිනිහා එදා බස් එකෙන් බැහැලා ගියා,,  මිනිහා එදා කිව්ව ඒ වචන ටික මට තදින්ම කාවැදුනා,, එදා ඉදන්  හැමදාම වැගේ මන් පන්ති ගිහින් එන ගමන් මිනිහගෙන් අබ ගත්තා ,,, මිනිහත් බස් එක යනකන් මාත් එක්ක ආගිය තොරතුරු එහෙම කතා කරා ,,,,, එත් එක පාරටම මාස 2ක් විතර යද්දී මිනිහා අතුරු දහන්  වුණා , මං හිතන්නේ වෙන පළාතකට යන්න  ඇති ,, මොනවා වුනත් මගේ ජිවිතයේ හම්බ  වුණ සොදුරුතම මිනිසෙක් කිව්වොත් මං හරි ,,,,

              සමහරුට හිතෙන්න පුළුවන් අද මගේ පොස්ට් එක වැඩක් නෑ ,,,, කියලා  සමහර විට ඕගොල්ලන්ට මේ වගේ මිනිස්සු නිතර හම්බ වෙනවත් ඇති ,,,, ඒත්  මට එහෙම හම්බ වුණා පළමු කෙනා තමයි මේ ,,, මං කලින් කිව්ව වගේ කොන්දොස්තරලා ඉන්න ලංකාවේ මෙහෙම මිනිස්සුත් ඉන්නවා කියලා කියන්නයි මට ඕන වුනේ ......

තව දෙයක් කියන්න ඕනේ මං පොස්ට් එකේ අබ කාරයා කියලා මිනිහට කතා කරපු එක වැරදිද මන්ද ඒ වුනාට මට එකට දාන්න වෙන වචනයක් ඔලුවට ආවේ නෑ ,,, එකට සමාවෙන්න ,

ගිහින්  එන්නම් ..... ජය!!!